Mama lokomotywa

Matka na spacer zimą wybywa.
Ciepło ubrana i pot z niej spływa.
Dzieci okrywa.
Goni i sapie,dyszy i dmucha,
Zar z rozgrzanego jej brzucha bucha.
Buch-jak gorąco!
But-jak gorąco.
Już ledwo sapie,już ledwo zipie.
Spod czapki Młody już okiem łypie.
Plecaki do niej podoczepiali
Wielkie i cieżkie,jakby ze stali.
I pełno rzeczy w każdym plecaku.
W jednym paluszków,a w drugim maku.
A w trzecim siedzą oba grubasy.
Na plecach czuje wszystkie obcasy.


A czwarty plecak pelen bananów.
W piątym szaliki dla obu panów.
W szóstym  lopata,o!jaka wielka!
I jeszcze z piciem ciepłym butelka.
W siódmym są kremy,puder,pieluchy.
W ósmym słoń,niedzwiedz i dwie poduchy.
W dziewiatym same potrzebne troczki,
W dziesiątym-klucze,soczki i smoczki.
A tych plecaków jest ze czterdziesci.
Nikt nie wie,ile sie w nich pomiesci.
Lecz choćby przyszło tysiąc atletów
i każdy zjadłby tysiac kotletów
I każdy nie wiem jak sie wyteżył-
To nie udżwignie-Matka zwycieży!

Nagle ryk!
Nagle kwik!Nie płacz już.
Drzwi tuż,tuż....
Najpierw powoli jak żółw ociężale,
Ruszyła mateczka po schodach ospale.
Podrzuca tobołkii w ruch krok po kroku.
Plecaki telepią przy każdym jej boku.
I biegu przyspiesza i gna coraz prędzej.
I dudni,i stuka,łomoce i pędzi.
A dokąd?A dokąd? A dokad? Na wprost!
Do sklepu,do banku,na poczte-przez most,
Na górke-przez tunel,na placyk-przez las.
I spieszy się,spieszy,by zdążyć na czas.
Do taktu tupoce i puka i stuka to:
Tak to to,tak to,to,tak to,to,tak
Gładko,tak lekko,tak toczy sie w dal
Jak gdyby spieszyła wieczorem na bal.
Do przejścia dobiega zziajana,zdyszana.
Ups!Nagle wypada zabawka blaszana.
A skadże to,jakże to,czemu tak gna?
A co to,a kto to,to Synek tak pcha?
Ze ledwo utrzyma,nie zrobi buch-buch?
To dziecko wprawiło zabawke te w ruch!
Dogania,brakuje już tylko trzech kroków,
A Malec pogania nogami z dwóch boków.
I gnają,
I pchają.
I jakoś sie toczy
Mateczki-Poleczki zywot ten uroczy.

Do domu pospiesza,wciąż biegnie piechotą,to
Tak to to,tak to to,tak to to