Komentarze: 0
Takie tam...
Witam wszystkich..napewno mnie większość z Was pamięta..Mam na imię Wiktoria.Byłam z Wami na Mojej Generacji,byłam z Wami na netlogu..Teraz jestem tutaj.Od 2007 roku jesteśmy razem..Teraz zdałam już do piątej klasy...Uczę się dobrze,chociaż do szkoły nie bardzo lubię chodzić
Kategoria
Zima, strona 1
Komentarze: 0
Czy wam nie przyszło nigdy do głowy,
że śnieg powinien być kolorowy?
Albo zielony, albo czerwony,
liliowy albo beż.
Śnieg ten lepiłoby się wspaniale,
a bałwan biały nie byłby, ale
albo zielony, albo czerwony,
liliowy albo beż.
Śnieżki tak samo w zimowej porze
byłyby wtedy w jakimś kolorze:
albo zielone, albo czerwone,
liliowe albo beż.
Bardzo kolory by się przydały,
a tu tymczasem wciąż pada biały,
biały bielutki, miękki mięciutki,
świeży, świeżutki śnieg.
Taka zima to jest zima –
rzeki w biegu mróz zatrzymał,
biały ten i tamten brzeg,
co dzień pada śnieg, śnieg, śnieg.
Sroka na gałęzi skrzecze,
że twardnieje lód na rzece.
Gdy idę aleją lip,
słyszę śniegu skrzyp, skrzyp, skrzyp.
Z roześmianą dzisiaj twarzą
sprawdzam kartki kalendarza.
Mamy styczeń – zima już,
a na dworze mróz, mróz, mróz.
Komentarze: 0
Zimowe pozdrowienia dziś do Ciebie przynoszę,
zasypane śniegiem w którym odbija się błękit nieba
zasypane śniegiem na którym słońce gra swoimi promieniami
jak na srebrzystych organach
a w każdym z iskrzących się płatków,
jest mój uśmiech z życzeniami dla Ciebie...
Pani Zima z pudełka swoje farby wyciąga : mleczną, lśniącą, srebrną i pędzel swój w nich zanurza.
Tu źdźbło pomaluje, tam przyprószy bielą , gdzieniegdzie w diamentową pelerynkę badylek nagi ubierze.Mówisz – zima jest piękna i stajesz w zachwycie. Patrz więc, podziwiaj i Pani Zimie kłaniaj się nisko…
Pewnego wieczoru przyszła zima,swą niewinną bielą okryła świat.Pod kołderką ze śnieżnego puchu,przyroda zapadła w sen.Mróz jednym oddechem,wodę w lód zamienił.Nareszcie niebo,ma swoje lustro.
I tylko ludzie chodzą wciąż niezadowoleni .Marudzą,że zimno,mrozno i zawieje.
A w lecie było im za gorąco.
Komentarze: 0
Śnieg przyszedł wczesnym rankiem:
Wszyscy jeszcze spali,
Miał na nogach puchate, śnieżnobiałe boty
I powiewał na wietrze jego biały szalik,
A stąpał bezszelestnie – jak to robią koty.
W białe, miękkie futerko otulony cały,
w białej czapie na głowie, w białych rękawicach
białą puchatą łapką – robi białe czary...
i nagle... tak jak z bajki, cała okolica!
Wszystko się wybieliło,
wszystko pięknie zalśniło,
wszystko się odmieniło!
Białe są dachy,
na wróble strach,
białe ogrody i samochody,
białe ulice i kamienice,
białe podwórka i buda Burka,
białe sny dzieci,
księżyc biało świeci,
biały przystanek.
Biały poranek.
